Yesterday I told you that I am afraid of boredom. Let’s clarify. In time (I am here now more than 3 and a half year) the building in which we work and I live has become more and more work-and storage room. Initially the ground floor was meant for work and I would live on the floor above. But working with recycled materials means that you get (sometimes unwanted) a lot of “rubbish”. And basically all materials could be useful in the future so we hardly ever throw things out. It also means that I always have bags and boxes that are in need of sorting, cleaning, untangling and classifying….. so I never have to get bored.
Ik heb gisteren verteld dat ik niet bang ben voor verveling, laat ik dat een beetje toelichten. In de loop van de tijd (ik zit hier nu al ruim 3 en een half jaar) is het pand waarin ik woon en waarin wij werken meer werk- en opslagplaats geworden. In eerste instantie was de benedenverdieping voor het werk, de eerste etage was voor mij om in te wonen. Maar als je een bedrijfje start dat werkt met gerecyclede materialen krijg je (soms ongewild) een heleboel “rommel” toegeschoven. En in principe is alles mogelijk bruikbaar waardoor er weinig tot niets wordt weggegooid. Dat alles betekent ook dat er altijd zakken en bakken zijn die uitgezocht, schoongemaakt, uit de knoop en gerubriceerd moeten worden……… dus ik hoef me dus nooit te vervelen.